Sa skoro dva i po miliona stanovnika šesti je po veličini grad u zemlji, a zajedno sa širim delovima broji i više od pet miliona.
Posle Rio de Žaneira i Sao Paula to je treća najnaseljenija oblast u Brazilu. Neformalni naziv grada je Beaža (tako se na portugalskom izgovaraju inicijali BH).
Osnovan: 12. decembra 1987. Stanovnika: 2,4 miliona (5,2 miliona na širem gradskom području) Nadmorska visina: 852,19m Država: Minas Žerajs
Grad leži na nekoliko brda kompletno okruženih planinama, obiluje zelenilom, velikim brojem parkova prekrivenih šumama. Klima je tropska, najhladniji mesec je jun, a najtopliji januar.
Belo Horizonte je nastao iz malog sela početkom 18. veka. Otkrio ga je istraživač Ruda iz Sao Paula Žoao Leiće, koji je tamo napravio svoju farmu Curral del Rei, po kojoj se ovo mesto dugo zvalo. Posle Leićea, mnogi su dolazili u to mesto koje se postepeno širilo. Naziv Belo Horizonte dobilo je 1889, a prestonica Minas Žeraisa postaje 1897.
Ovo je prvi grad koji je imao isplaniranu mrežu ulica. Kako se broj stanovnika povećavao, povećavali su se i infrastrukturni problemi, jer grad očigledno nije bio planiran da primi toliki broj ljudi. Belo Horizonte se smatra jednim od najvećih malih gradova na svetu. U gradu ima 880.000 registrovanih automobila, a metro je jedan od najstarijih u Brazilu. Centar je mnogih kulturnih dešavanja, poznat i po gostoljubivosti i fudbalskoj strasti.
Minas Žerajs
Minas Žerajs je četvrta po veličini država u Brazilu, a druga po broju stanovnika. Minas Žerajs na portugalskom znači opšti rudnici. Stvorili su je kolonisti u 16. veku u potrazi za zlatom i dijamantima. Upravo su rudnici doprineli razvoju ove države. Međutim, proizvodnja je počela da opada krajem 18. veka. Iako od ruda više nije bilo mnogo prihoda, Minas Žerajs se od propasti spasao počevši sa proizvodnjom kafe koja i danas važi za jednu od najboljih.
Reljef je raznolik. Srednji i istočni deo je brdovit, sa malo vegetacije na planinama. Takav je i južni deo i upravo je ovo područje na kom se razvila proizvodnja minas kafe. Jugoistok je zona šuma, a zapad je poznat kao Minasov trougao, koji čini specifični tip savane – Serado. Severni deo je sušan, a zbog navodnjavanja sa reke Sao Fransisko, pogodan je za poljoprivredu. Stanovništvo čine i Italijani, Nemci, Arapi i Afrikanci.
Fudbal u gradu
Atletiko Mineiro Serija A – 1 (1971) Državni šampion – 42 Kopa Libertadores – 1 (2013) Kopa CONMEBOL – 2 (1992, 1997)
Kruzeiro Serija A – 3 (1933, 2003, 2013) Kup Brazila – 4 (1993, 1996, 2000, 2003) Državne titule – 36 Kopa Libertadores – 2 (1976, 1997)
Tri profesionalna fudbalska kluba iz Belo Horizontea su Atletiko Mineiro, Amerika i Kruzeiro.
Atletiko Mineiro je najstariji i osnovan je 1908, za 106 godina postojanja klub je više puta bio prvak savezne države, a 1971. je osvojio titulu u prevenstvu Brazila. U ovom klubu karijeru su počeli brazilski fudbaleri: Tafarel, Žilberto Silva i Žulijano Beleti, a trenutno u njemu nastupa nekada najbolji igrač sveta Ronaldinjo.
Fudbalski klub Amerika osnovala je 1912. godine grupa mladića koji su igrali fudbal iz ljubavi. Nastupa u nižerazrednim ligama, a u njemu je na početku svoje karijere igrao brazilski reprezentativac Fred.
Kruzeiro je jedini brazilski klub koji je osvojio prvenstvo Brazila, Kup Brazila i šampionat države. Osnovan je 1921. godine, a početkom devedesetih godina u njemu je nastupao čuveni Brazilac Ronaldo.
Stadion Mineirao
Mineirao: Kapacitet: 72.000 Izgrađen: 5. septembra 1965. godine Rekonstruisan: 2012. godine Rekordna poseta: 132.834 (Kruzeiro – Vilja Nova, 1997. godine)
Kolumbija – Grčka, 14.jun Belgija – Alžir, 17. jun Argentina – Iran, 21. jun Kostarika – Engleska, 24. jun
Stadion Mineirao sagrađen je 1965. godine kao najveći fudbalski stadion u državi Minas Žejras i kao drugi najveći stadion u Brazilu, posle čuvene Marakane.
Još 40-ih godina prošlog veka, čak 25 godina pre zvaničnog otvaranja stadiona, postojao je projekat o njegovoj izgradnji. Radovi su počeli 1959. godine, a u napore na izgradnji uključivani su preduzetnici, menadžeri, sportisti i novinari.
Najveća posećenost zabeležena je 1997. godine na finalnom meču prvenstva države između Kruzeira i Vilja Nove (132.834 gledalaca). Ženama i deci je bio omogućen besplatan ulaz što je u to vreme bilo uobičajeno, pa je tako meč posmatralo 74.857 muškaraca i 56.618 žena i dece.
Međutim, u poslednjih 40 godina kapacitet stadiona je smanjen iz bezbedonosnih razloga. FIFA je 2004. godine zahtevala smanjenje kapaciteta stadiona pa danas kapacitet iznosi 72.000 mesta.
Sadašnja predsednica Brazila Dilma Rusef je iz Belo Horizontea. To je i rodni grad odbojkašica Fabijane Klauđino i Šejle Tavares, osvajačica zlatnih medalje na Olimpiskim igrama Pekingu i Londonu. Tamo je rođen i teniser Bruno Soareš, koji je u dublu sa Dušanom Vemićem 2008. godine stigao do polufunala Rolan Garosa.
Na književnoj sceni Belo Horizonte je dao i nekoliko pisaca, kao što su Elio Pelegrino, Fernando Sabino i Paulo Mendes Kampos.
Lepotu i šarm Belo Horizonta svetu prestavljaju manekenke Tamiris Freitaš i Kamila Alveš, supruga holivudskog glumca Metjua Mekonahija.
Slavni fudbaleri
Toninjo Serezo – 57 utakmica, devet golova (Brazil) Tostao – 54 utakmice, 32 gola (Brazil)
Jedan od najpoznatijih igrača rođenih u Belo Horizonteu je Antonio Serezo, zadnji vezni igrač koji je sa reprezentacijom Brazila nastupao na Svetskim prvenstvima 1978. i 1982. godine. Popularni Tonjino bio je nagrađivan 1977. i 1980. godine brazilskom Zlatnom loptom, nagradom koju sportski magazin „Plasar“ dodeljuje najboljem igraču brazilske lige.
Eduardo Andrade, poznatiji kao Tostao, još jedan je proslavljeni igrač Brazila rođen u Belo Horizonteu. On je sa reprezentacijom Brazila osvojio titulu prvaka na Svetskom prvenstvu 1970. Za klubove iz Belo Horizontea igrali su i neki od najpoznatijih igrača sveta kao što su Ronaldo, Ronaldinjo, Žilberto Silva...
