sledeća strana: Bez razmene

 

Mrtvi

I dok, u dogovoru sa višegradskim vojnim komandantima, Lukićevi zaštitnici iz državnog vrha puštaju zločince na slobodu, porodica otetog Alije Mandala dobija rešenje o otkazu jer se, kako piše u rešenju FAP-a, on nije pojavio na poslu pet dana.

Da bi ostvarile svoja prava na egzistenciju, neke porodice odlučuju se da otete proglase mrtvima.

Admir Džihic posle otmice odlazi sa roditeljima u Priboj. Žive u hotelu, kao izbeglice u sopstvenoj opštini.

Da bi zaštitili Admira Džihića od moguće osvete počinilaca zločina, njegovi roditelji ga uz pomoć nevladinih organizacija odvode u Novi Pazar, a kasnije u Tursku.

Posle deset godina provedenih u Turskoj, porodica Džihić dolazi u Sarajevo. Admir nikada više nije bio u Sjeverinu.

Beli se vraća u Priboj na odsustvo, posle pet meseci boravka u Vojsci Jugoslavije.

Prema navodima Fonda za humanitarno pravo, u Sjeverinu je do 20. januara 1993. godine opljačkano oko 50 kuca a nekoliko ih je spaljeno. U nekoliko slučajeva pljačke lokalna policija uhapsila je počinioce. Porodice otetih i dalje žive u neizvesnosti, a za državu - oni kao da ne postoje.

Zbog toga što istraga nije sprovedena do porodica stižu različite, ispostaviće se lažne informacije.

Ćerki otetog Alije Mandala telefonom se nekoliko puta javlja nepoznati muškarac. Trazi 25.000 nemačkih maraka da bi joj doveo oca iz zarobljeništva. Posle nekoliko kontakata pozivi prestaju.

Sukobi Srba i Muslimana u Višegradu počeli su u aprilu 1992. godine. Situacija se smirila kada je u ovaj grad ušao Užički korpus JNA.

JNA u maju napušta ovo značajno strateško mesto, a lokalni Srbi osnivaju Srpsku opštinu Višegrad. Posle zauzimanja grada, počinje nasilje nad Muslimanima. Civili su ubijani na čuvenom mostu na Drini, a njihova tela bacana su u reku.