Kada se 1989. rušio Berlinski zid, građani Istočnog Berlina, ali i Istočne Nemačke (DDR), nadali su se promenama nabolje. Ulazak u godinu ujedinjenja, na srušenom zidu, građani su proslavili uz Dejvida Haselhofa i njegovu pesmu “Looking for freedom”, simbolički stvarno tražeći slobodu nakon više decenija komunističke diktature.
Pre nešto manje od 20 godina, Nemačku su kao i danas zadesile ogromne poplave. U Istočnoj Nemačkoj one su se pojavile kao posledica intenzivne i neprestane kiše i iznenada su izazvale vanrednu situaciju u celoj državi. Preko 20 000 ljudi bilo je angažovano da bi se sanirale posledice ove vremenske nepogode, te je vojska ove države imala svoju najmnogoljudniju akciju od Drugog svetskog rata.
Kada se govori o posleratnoj Nemačkoj, može se slobodno reći Hrišćansko-demokratska unija (CDU). Ova partija predstavlja arhitektu obnove Nemačke nakon ratnog razaranja i poraza u Drugom svetskom ratu. Lideri ove konzervativne partije uspeli su da od međunarodno ponižene države, ponovo stvore uspešnu i jaku naciju. Konrad Adenauer je Nemačku politički stavio na noge neposredno nakon rata, Ludvig Erhard je bio kreator njene ekonomske obnove, dok je Helmut Kol uspeo u nameri da Zapadna i Istočna Nemačka budu jedna država.
Ovogodišnji nemački izbori predstavljaće i zvanični kraj “Merkel ere” u politici ove države.
Kada se nemačka politička scena poredi sa ostalim državama Zapada, može se opisati kao različita po jednom detalju, stabilnosti.
Krajem aprila i početkom maja, Nemačku i Evropu je zatresla neobična vest. Nakon 16 godina kontinuirane vlasti i političke dominacije Hrišćansko-demokratske unije, ankete su zabeležile rezultate koji mogu da slute na promenu. Zeleni su u relativno kratkom roku, kao kontinuirano drugoplasirana stranka, prešli u solidno vođstvo.
Angela Merkel je nakon serije osrednjih rezultata na regionalnim izborima najavila da se više neće kandidovati za bilo koju partijsku ili državnu funkciju.
Nemački birači u prethodnoj deceniji pokazali su nekoliko interesantnih karakteristika. Za početak nisu bili skloni glasanju za radikalne promene, čak i kada je to bilo aktuelno u celom evropskom i svetskom okruženju. Glasove su većinski dobijale umerene partije, dok leve i desne antisistemske snage nisu ostvarile proboj sličan drugim evropskim državama. Birači su takođe imali solidno poverenje u kancelarku Merkel, čak i tokom velikih kriza, poput krize Evrozone, migrantskog pitanja ili kovid 19 pandemije.
Kasnih 1970-ih godina prošlog veka je otpočelo kinesko otvaranje ka svetu, pod vođstvom Denga Sjaopinga i njegovih štićenika, koji će kasnije biti poznati kao "Šangajska klika”. Ambiciozni plan je za cilj imao potpunu ekonomsku transformaciju i izvlačenje Kine iz čeljusti siromaštva za samo 30 godina. Da bi ovaj plan uspeo, Kini je bila potrebna ne samo unutrašnja ekonomska reforma i napuštanje maoističkih ekonomskih principa i decentralizovane komandne ekonomije, već i strani kapital. “Azijski tigrovi “ (Japan, Tajvan, Singapur i Južna Koreja) su bili među prvim državama koje su otvorile fabrike u novostvorenim slobodnim ekonomskim zonama u Istočnoj Kini.
